januari 8, 2021

Hulp bij zelfdoding in Zwitserland

Het verhaal van Kees Kentie.

In Zwitserland is al sinds eind jaren 30 van de vorige eeuw hulp bij zelfdoding wettelijk mogelijk. Hiervoor zijn door de jaren heen verschillende organisaties opgericht, ieder met een eigen werkwijze. Sinds 2018 is er een nieuwe organisatie die streeft naar humanisering van het sterven, dus met zo weinig mogelijk betrokkenheid van artsen: Pegasos.

Foto Fenne Jensma 

Deze organisatie gebruikt de ruimte in de Zwitserse wet, waardoor mensen die willen sterven niet (ongeneeslijk) ziek hoeven te zijn. Hierdoor het niet nodig is dat artsen bepalen of de hulp bij zelfdoding al dan niet mag doorgaan. In Nederland en België kunnen veel mensen die willen sterven, gebruik maken van de mogelijkheden van de euthanasiewet, maar niet ieder verzoek voldoet aan de vrij strenge zorgvuldigheidseisen.  Ook willen artsen vaak nog kijken naar mogelijkheden om eventueel lijden te verzachten waardoor de betrokkene afziet van hulp bij zelfdoding.

Pegasos werkt op een andere wijze: de eigen keuze om te willen sterven staat centraal, de betrokkene hoeft alleen wilsbekwaam te zijn en het verzoek moet vrijwillig en weloverwogen zijn. Bij twijfels hierover kan een psychiater nog hierbij nog meekijken. De hulp bij zelfdoding vindt plaats bij Pegasos in het Zwitserse dorpje Liestal. De kosten (incl. uitvaart) bedragen zo’n € 10.000.

In dagblad Trouw stond op 8 januari 2021 een uitgebreid artikel over Kees Kentie, een Nederlandse man die op deze manier zijn leven beëindigde. Ook stond er in dezelfde krant een uitgebreid artikel waarin de Zwitserse mogelijkheid uitgebreid wordt besproken. De Zwitserse optie wordt ook uitgebreid besproken in het hoofdstuk De Zwitserse mogelijkheden in Handboek De Vredige Pil.